Le Crebis publie sa deuxième brève consacrée à un enjeu crucial de la recherche participative : comment rémunérer justement les personnes porteuses de savoir expérientiel ?

Dans cette analyse, Marjorie Lelubre, coordinatrice du Crebis, explore les défis concrets rencontrés sur le terrain. Si la recherche collaborative prône l'égalité entre les différentes formes de savoirs - théorique, professionnel et expérientiel -, sa mise en pratique se heurte à des obstacles administratifs majeurs.

Les personnes concernées par les thématiques étudiées, souvent en situation de précarité, participent aux projets sans cadre salarial. Le recours aux conventions de bénévolat, bien qu'imparfait, reste la seule alternative possible. Pourtant, cette solution génère des complications : difficultés avec les organismes sociaux, problèmes d'anonymat pour les sans-abri, risques de sécurité pour les mineurs non accompagnés.

Cette brève soulève des questions essentielles : comment dépasser le simple "défraiement" pour reconnaître une véritable valeur économique au savoir expérientiel ? Comment adapter les cadres juridiques existants ?

Une réflexion indispensable pour tous les acteurs engagés dans la recherche participative et la lutte contre les inégalités sociales.

Téléchargez notre deuxième Brève ici

Het Crebis publiceert zijn tweede brief gewijd aan een cruciale kwestie van participatief onderzoek: hoe kunnen we personen met ervaringskennis rechtvaardig vergoeden?

In deze analyse verkent Marjorie Lelubre, coördinator van het Crebis, de concrete uitdagingen die op het terrein worden ondervonden. Hoewel collaboratief onderzoek gelijkheid tussen verschillende kennisvormen - theoretisch, professioneel en experiëntieel - voorstaat, stuit de uitvoering ervan op grote administratieve obstakels.

De personen die betrokken zijn bij de bestudeerde thema's, vaak in een precaire situatie, nemen deel aan projecten zonder loonkader. Het gebruik van vrijwilligersovereenkomsten, hoewel onvolmaakt, blijft de enige mogelijke alternatief. Toch genereert deze oplossing complicaties: moeilijkheden met sociale organisaties, anonimiteitsproblemen voor daklozen, veiligheidsrisico's voor niet-begeleide minderjarigen.

Deze brief roept essentiële vragen op: hoe kunnen we verder gaan dan eenvoudige "onkostenvergoeding" om een echte economische waarde aan ervaringskennis te erkennen? Hoe kunnen we de bestaande juridische kaders aanpassen?

Een onmisbare reflectie voor alle actoren die betrokken zijn bij participatief onderzoek en de strijd tegen sociale ongelijkheden.

Download hier onze tweede Notitie (alleen beschikbaar in het Frans)